İnsanın yeniden tanımlanmaya çalışıldığı bir çağa şahitlik ediyoruz.20.yüzyılın teknik ve enformasyon alanında kat ettiği mesafe ve bilimin çok daha sofistike yöntemlerle hayatımızda işgal ettiği yer,insanın yeniden tanımlanmasına zemin hazırladı.Tartışılmaz bilgi tekelini kilisenin elinden alarak üniversitelerin tekeline veren Aydınlanma ideolojisi,kaos üretmeye devam ediyor.Ürettiklerinin kontrolü altına giren ve tarihin hiçbir döneminde olmadığı kadar içinde yaşadığı dünyayı kaos içine sürükleyen yeni bir insan türüyle karşıkarşıyayız.İnşa etmeye çalıştığı yeryüzü cennetini bir türlü gerçekleştiremediği için,modern insan,’’an’’ı yaşama arzusuyla hayatınıdeğerlendirme çabasında.Bu yeni tanımlama sürecinin oluşmasında hiç şüphesiz modern paradigmanın homojenleştirme ve pozitivizm üzerine kurulu anlayışında meydana gelen çöküş etkili oldu.İlerleme ve tersinmez zaman algısının refakat ettiği modernlik,yaslandığı pozitivist zemininin post-modern süreçle beraber darbe almasından sonra dinin karşısında konumlandırdığı aklı,bu sefer ideolojilerin karşısında konumlandırarak yeniden bir insan tanımı yapmak zorunda kaldı.Modernliğin araçsallaştırdığı kilise/din, post-modernlikte kamusal alana folklorik olmak koşuluyla dahil oldu.Mutlak bir doğrunun olamayacağı ve herkesin kendine göre bir hakikat telakkisinin var olduğu fikrine dayanan post-modernite,bütün kimlikleri ve aidiyet biçimlerini aşındırmak suretiyle melez kimlikler ihdas etmenin de yolunu açtı.

Seçimler yaklaştıkça şiddetini arttıran propaganda faaliyetlerinin merkeze aldığı konuların başında ekonomi geliyor.İstemeyerekte olsa maruz kaldığımız bu ‘’propaganda şiddeti’’nden umut ederiz ki bizden sonraki kuşaklar kendilerini kurtarabilsinler.Adına demokrasi denilen çirkinlikler harmonisi,oldukça soylu bir iştigal alanı olan ve yalnızca ehli tarafından yapılması gereken siyaseti,aleladeleştirerek/vulgarize ederek değersizleştirdi/bayağılaştırdı.Akıl sağlığımızı muhafaza ederek seçimleri atlatabilirsek eğer kendimizi bahtiyar saymalıyız.Çünkü bütün bir propaganda süreci ya aklımızla dalga geçiyor,ya da aklımızı iğdiş etmeye çalışıyor.Neredeyse bütün partiler ağız birliği etmişçesine ekonomik argümanlar üzerinden oylarımızı kendi taraflarına çekmeye çalışıyorlar.Onlara göre insan,ekonomik olarak rahatladığında bütün diğer sorunlarını da çözmüş olarak hayatına devam edebilir.Ekonomi, adeta hayatın merkezi kavramlarından biri ve o olmadan varoluşsal sorunlarımızı çözmek mümkün değil.Bu münasebetle televizyon ekranlarında arz-ı endam eden ‘’uzmanlarımız’’ da partilerin ekonomik vaatlerini rasyonel veya irrasyonel olarak değerlendirmek suretiyle bizlerin zihinlerinin berraklaşmasına(!) yardımcı oluyorlar.

Düşünmenin soylu bir eylem olduğundan kuşku yok.Sorun onun soylu yönüyle ne derece ilişki kurulabildiğinde.Akıl nimetinin imkanlarıyla gerçekleştirdiğimiz bu soylu eylemin Rabbimiz tarafından öğretilen isimler/kavramlar ve isim verme/kavramsallaştırma yeteneğiyle gerçekleştiği de muhakkak.Kavramlar ise içine doğduğu tarihin ve kültürün izlerini taşır.Allah(c.c), belirli aralıklarla tarihe müdahale ederek yerinden edilen veya unutulan kavramları nebi ve rasulleri aracığıyla tekrar yerine koyar.Böylece Allah(c.c),insanlığa nasıl düşünmesi gerektiğini öğretir.Eylem,düşünceden sonra geldiği içindir ki insan nasıl düşünmesi gerektiğini bilirse nasıl eylemesi gerektiğini de bilir.Bu nedenle hayat algısı,evren tasavvuru ve Allah inancı etrafında var olan kavramlar nötr değildirler.Hangi tarihi ve kültürel havzaya aitlerse o havzanın ‘’düşünme biçimini’’ yansıtırlar.’’Eyleme biçimimiz’’ düşünme biçimimizin bir yansıması olduğundan hangi paradigma çerçevesinde düşündüğümüz eylemlerimizle belli olur.

Düşünmenin ne olduğunu anlayabilmenin yolunun yine düşünme olması belki bir kısır döngü gibi görülebilir ancak bu bir hakikat.Heidegger’in ‘’kaygı uyandıran zamanımızda en kaygı verici olan bizim hala düşünmememizdir’’ sözü düşünme eyleminin uzağında oluşumuzun bir delili.Bu sözlerin bundan elli yıl önce söylenildiği düşünüldüğünde,asıl kaygı verici olanın ise bizlerin,düşünme melekelerinin dünden daha fazla dumura uğradığı bir zaman diliminde yaşıyor olmamızdır.Gerçek anlamda bir düşünme eyleminin insanı içinde bulunduğu durumla yüzleşmeye çağıracağıve hakikatle temas kurmaya sevk edeceği gerçeği barizken,bugün düşünme eyleminin hakikatle temas kurmak bir yana onun yanına dahi yaklaşamıyor oluşu üzerinde ‘’düşünmek’’durumundayız.Öğrenilebilen bir olgu olarak düşünmek,zannedildiği gibi sadece duyular üzerinden gerçekleştirilen bir eylem değil,varlığın ve varoşlumuzun anlamı üzerinde teemmül etmeyi de içeren soylu bir eylemdir.Akıllı ve bu nedenle de varlık aleminin en şereflisi olan insanın tarihinde hiç olmadığı kadar düşüncesizleş(tiril)mesinin sebebi üzerinde düşünmek bugünü yaşayanlar olarak boynumuzun borcu olsa gerek.