Dostlarım, ziyaretlerinin birinde bana çok güzel bir hediye almışlardı.Eflatun renkte minik

taçlarıyla bir saksı çiçeği. Adı Lobelya. Öyle güzel öyle canlıydı ki, bakmalara sevmelere

doyamamıştım. Neden sonra, bu mutlulugun derininde saklı bir hüzün yokladı beni. Yitip

gitmeye hazır bir şey vardı bu güzellikte. Besbelli, mevsim çiçeğiydi ya; bugün,yarın veya bir

kaç gün sonra topraga karışacaktı.Ömrü o kadardı. O an dünyayla, bize verilen vakitle bir

bağ kurdum bu güzel çiçek arasında. Bu çiçek bana emanetti.Tıpkı sinemde taşıdığım can

gibi, sayıp durduğum ömrümün her anı gibi. Bana hediye edilen bu güzel emanetin yitip

gideceğini biliyorken ona iyi bakmak ve onu sevmek sanki onu ölüme süslemek gibiydi.

Ne yapmalıydım peki, öylece kendi haline mi bırakmalıydım? Peki ne olacaktı? Solup gitmesini

öylece izleyecek miydim veya bir şeyler mi yapacaktım? Ömür süresini değiştirebilir miydim

ki? Hayır, sadece ona verilen sürede benimle olacağı besbelliydi. Bu yüzden onu sevmekten

onu güzelce beslemekten imtina edemezdim çünkü şu an buradaydı ve burada olduğu

sürece en güzeliyle var olmayı hakediyordu. Ve ben ona vakti kadar hizmet etmekle

mesuldüm. Öyle yaptım. Taçlarını, yapraklarını sevdim, suyunu verdim, ona güzel sözler

söyledim.. O da bana güzelliğini tüm canlılığıyla açtı.Gözümü, gönlümü tazelikle, esenlikle

doldurdu. Bir vakit sonra vadesi doldu ve toprağa karışıp gitti. O gitti ben arkasından gönül

rahatlığıyla baktım. Güzel rengini, salınışını zihnime kazıdım. İçim huzurluydu.

Benim güzel çiçeğim, benim güzel ömrüm. Ne çok benziyorlar birbirlerine. Ben de ömrümü

ölüme süslüyorum, bunun için didinip duruyorum.Ömrum bir mevsim çiçeği, gelip geçen

gelip geçecek olan. İnsanın alemi üç mevsim; kalu belada başlayıp dünyada devam eden ve

beka yurdunda ebedi olacak olan. Hepimiz ikinci mevsimin hadimleriyiz.Kimi bahar gibi, kimi

ayaz, kimi kış, kimi yaz. Her ömür bir mevsim. Milyarlarca mevsim çiçeği var dünyada.

Bazısı nasılsa bu bahar da bitecek deyip eli kolu bağlı duruyor. Bazısı geçen güzel geçsin

diyerek didinip duruyor.Bazısı diğer mevsime azık hazırlıyor, bazısı geçmiş mevsimlere

dövünmekle meşgul.

Bu dünyanın bizim için ne olacağına biz karar vereceğiz. Nisyanın verdiği acıyla sızlanan bir sürgün(1) mü,ahirete süslenen umut dolu bir sürgün(2) mü?

Mücahide Tekin

1- Bulunduğu yerden başka bir yere sürme

2-Bir bitkiden yeni sürmüş olan filiz.